De como Obama apareceu na miña vida

Foi durante un paseo polo centro de Boston, creo que na nosa primeira semana na cidade, cando un repartidor de publicidade lle deu a armin un anuncio do mitin que ía dar Obama no Boston Common. A ver se colga o anuncio no seu blog e podo enlazalo. Xa o colgou.

Barack Obama en Boston. Naquel momento (fai un ano), aínda non era o icono internacional de hoxe, e aínda tiña que vencer a Hillary para converterse no candidato demócrata á White House. Pero era un mitin nos EE.UU. e non podíamos faltar. No centro de Boston ao caer a noite. Alí nos presentamos os tres a curiosear e ver/sentir o espectáculo electoral norteamericano en primeira persona.
Desde que nos baixamos do metro (en Boylston ou en Park St) , xa se sentía o "ambientillo", camisetas co lema Obama08, pancartas, souvenirs coa foto do candidato (porqué non comprei unha chapa xigante?), seguratas, música, protestas, xente, riadas de xente...O Boston Common é un parque enorme, o recinto habilitado para o mitin estaba completo e a xente sentábase nas ladeiras altas para poder ver o candidato. Empezou o espectáculo co himno estadounidense cantado en directo, que polo volume da megafonía creo que se puido escoitar en media cidade (como todo o mitin). Bandeira xigante, personaxes demócratas locais que foron preparando ó público para a entrada do candidato e a aparición de Obama en escena (que vimos desde bastante lonxe como para poder fixarnos nos detalles).¿Estaríamos a un centenar de metros do vindeiro presidente estadounidense?

Voodoo kits

Nicolas Sarkozy no pudo evitar que su muñeco de vudú se siga vendiendo de forma masiva en todo Francia. Nicolas Sarkozy. Le manuel vaudou, de la editorial K&B es el kit que incluye un manual, un muñeco de trapo a imagen y semejanza del presidente francés y agujas para pincharlo. El objetivo de las agujas son las frases que decoran el cuerpo del muñeco, una recopilación de las más polémicas declaraciones del presidente. En estos momentos ocupa el cuarto puesto de los libros más vendidos en la web amazon.fr.
La que fue su rival en las elecciones, Segolene Royal, también tiene otro muñeco similar que se puede comprar por poco más de 12 euros en el portal de Amazon. Pero no son los únicos: George Bush, Hillary Clinton, Hugo Chavez, también tienen su propio muñeco vudu.

Hai viaxes que as palabras non poden describir (Keith Richards)

Tempo atrás, sorprendeume Mijaíl Gorbachov publicitando os bolsos de viaxe da firma Louis Vuitton diante do muro de Berlín.
Despois viñeron Steffi Graf&Andre Agassi e tamén Catherine Deneuve, ainda que estes foron menos sorprendentes.

A actualización da campaña chega ahora da man de Leibovitz, cos Coppola e con Keith Richards como protagonistas.

Os making off das sesións fotográficas, os protagonistas descubrindo as súas cidades favoritas e outras causas solidarias, pódense atopar na web da firma.

Yulia Tymoshenko

Esta semana escribí mi primer artículo para el semanario Tinta Digital. Colaboraré en la sección de política con un post cada semana.

Buscando información para Modelos de Presidenta, encontré algunas curiosidades sobre políticas y presidentas que colgaré en el blog próximamente. El primer descubrimiento fue la controvertida figura de Yulia Tymoshenko, la Primera Ministra de Ucrania.
Yulia es una millonaria ucraniana que antes de ser Primera Ministra fue una ejecutiva agresiva del sector energético, envuelta en escándalos de falsificación, contrabando y corrupción.
Para pasarse a la política, tuvo que dejar de lado la imagen agresiva de mujer de negocios por una imagen mucho más suavizada. Con este cambio de imagen consiguió un elemento diferenciador que pasó a identificarla a partir de entonces: su gruesa trenza rubia enrollada en la cabeza a modo de corona.
También el logotipo de su partido se dulcificó.
En el artículo para Tinta Digital incluía a Yulia en el grupo de las presidentas fashion victims, "una suerte de superwomans subidas en unos estilettos". Su fondo de armario está compuesto por prendas de los más prestigiosos diseñadores y su devoción por los bolsos caros le ha traído más de una crítica. Precisamente con modelos de alta costura posó para la edición ucraniana de la revista ELLE en 2005.
Después del importante y visible papel que jugó durante la Revolución Naranja de 2004, fue apodada la "princesa de hierro" o la "princesa naranja". En realidad parece la heroína de una película y así se mostró en su campaña electoral, subida en moto o con una espada:
Es una campaña muy alejada de los códigos a los que estamos acostumbrados en España. Pero Yulia también tiene sus detractores, que la acusan de estar enamorada del poder y parodian sus carteles con una Yulia anciana que sigue presentándose a las elecciones.

The ad Wars

Máis de 286 millóns de dólares levan xa os candidatos norteamericanos gastados en spots de tv. Así polo menos o dí o New York Times. Este xornal ten a disposición dos seus lectores unha sección que vai actualizando cos spots da campaña e os sitios onde estos se emiten.Sobre o mapa dos estados norteamericanos sinalan onde se emiten os spots por áreas de mercado e o diñeiro invertido en cada área. As sinais vermellas son de John McCain e as azuis de Barack Obama. Ademais tamén recollen os principais temas destes spots, encabezados en ambos casos polos impostos.
Existen diferencias importantes nas estratexias seguidas polos dous equipos. Os republicanos por exemplo, emitiron as súas mensaxes televisivas en todos os estados (a excepción posiblemente de Wyoming). Os demócratas ainda que invertiron moito máis presuposto en tv, foron moito máis selectivos cos estados, así Utah, Washington, Idaho, Wyoming, Dakota do Sur, Nebraska, Arkansas e Mississippi non foron consideraron estratéxicos (de momento).
Florida, un dos estados máis disputados, centrou parte dos esforzos demócratas. A outra gran batalla está en Pensilvania e Ohio, onde ambos partidos se esforzan. Ningún republicano conseguiu ser presidente sen gañar en Ohio, e ademais os pronósticos din que poden gañar tamén Pensilvania.
O estado no que leva vencendo ó longo de todo o século XX e no que vai de XXI o partido que chegaría á White House, Missouri, está case igualado en cantidade de mensaxes emitidas.
Igualados tamén Colorado e Novo Mexico, outros estados determinantes nas eleccións.

Carteles propagandísticos

De nuevo publicidad política, de nuevo Estados Unidos. Pero esta vez son carteles, menudos carteles…

Artistas y diseñadores contribuyen a recaudar fondos para la campaña de Obama, con carteles numerados y firmados que se venden por 200$.

De Justin Bua

Del estudio Morning Breath

De Sam Flores

De Shepard Fairey

¿Por qué en España no se hacen este tipo de cosas?
¿Alguien las compraría?

Obama, sin ser aún presidente, es todo un icono de masas. Un póster así sería un buen complemento para las paredes de los apartamentos de amantes del diseño (que son muchos y con poder adquisitivo). Así, no me extraña que el mes pasado Obama recaudara 46 millones de euros...
En este caso, el diseño es muy bueno, pero no me imagino un póster de ZP o RJ compartiendo apartamento con los de Audrey o Metrópolis. Pero por si alguien se anima, una pista para empezar.

A política é como o boxeo

Esta é a cita que abría o meu traballo de investigación A nova publicidade política negativa. As estratexias de onte coas ferramentas de hoxe co que conseguín o DEA o pasado luns. É unha definición moi axeitada para a publicidade política negativa e os efectos contradictorios que produce, tanto no electorado como nos comunicadores.


“A política é como o boxeo. A reacción do público é moi similar á dun combate. A ninguén lle gusta o que pega sucio. E a ninguén lle gusta o que non pega.” Schwartz T.



Foto de emil4 en Flickr

El espectáculo de la democracia

Desde o pasado 3 de xullo e ata o vindeiro 29 de setembro, a exposición Spots electorales. El espectáculo de la democracia, vai estar no Palau de la Virreina en Barcelona. Trátase dun percorrido polos spots electorais dun gran número de países desde o 1989 ata os máis recentes, do ano 2008. A comunicación política levada ó terreo da arte.
Nas diferentes salas proxéctanse 300 spots, ademais de varios documentais sobre as campañas electorais nos diferentes países. O visitante tamén pode seleccionar mediante palabras clave visionar spots dunha base de datos que conta con 2.800 pezas publicitarias.
En principio vai ser unha exposición itinerante, pero aínda non se deron a coñecer os seguintes lugares que a acollerán. Mentres espero que faga unha parada en Galicia, pedín o libro que leva por título o nome da exposición, e que está baseado nos diarios do asesor electoral (¿real ou ficticio?) Roberto Alfa. O libro trae como extra 290 spots en catro DVD. Por 25 euros non está mal... pedino a semana pasada, pero aínda non me chegou.

Select quotes

27 de setembro do 2004. Spot Campaña Bush – Kerry. Transcrición.

Bush: I'm George W. Bush and I approve this message.
Kerry: It was the right decision to disarm Saddam Hussein, and when the President made the decision I supported him.
Kerry: I don't believe the President took us to war as he should have.
Kerry: The winning of the war was brilliant.
Kerry: It's the wrong war, in the wrong place, at the wrong time.
Kerry: I have always said we may yet even find weapons of mass destruction.
Kerry: I actually did vote for the 87 billion dollars before I voted against it.
Loc: How can John Kerry protect us . . .when he doesn't even know where he stands?

Declaracións de Kerry no seu contexto orixinal:

1. No primeiro debate no que se enfrentaron os dous candidatos, o 3 de maio do 2003.

Question: And Senator Kerry, the first question goes to you. On March 19th, President Bush ordered General Tommy Franks to execute the invasion of Iraq. Was that the right decision at the right time?
Kerry: I said at the time I would have preferred if we had given diplomacy a greater opportunity, but I think it was the right decision to disarm Saddam Hussein, and when the President made the decision, I supported him, and I support the fact that we did disarm him.

2. Nunha entrevista nun programa de TV en xaneiro do 2004.

Question: Do you think you belong to that category of candidates who more or less are unhappy with this war, the way it's been fought, along with General Clark, along with Howard Dean and not necessarily in companionship politically on the issue of the war with people like Lieberman, Edwards and Gephardt? Are you one of the anti-war candidates?
Kerry: I am… Yes, in the sense that I don't believe the president took us to war as he should have, yes, absolutely. Do I think this president violated his promises to America? Yes, I do… Was there a way to hold Saddam Hussein accountable? You bet there was, and we should have done it right.

3. No mesmo programa de TV en maio do 2004.

Question: All this terrorism. If you were president, how would you stop
it?
Kerry: Well, it's going to take some time to stop it, but we have an enormous amount of cooperation to build one other countries. I think the administration is not done enough of the hard work of diplomacy, reaching out to nations, building the kind of support network. I think they clearly have dropped the ball with respect to the first month in the after… winning the war. That winning of the war was brilliant and superb, and we all applaud our troops for doing what they did, but you've got to have the capacity to provide law and order on the streets and to provide the fundamentally services, and I believe American troops will be safer and America will pay less money if we have a broader coalition involved in that, including the United Nations.

4. En setembro do 2004 nun discurso.

Kerry: You've got about 500 troops here, 500 troops there, and it's American
troops that are 90 percent of the combat casualties, and it's American taxpayers
that are paying 90 percent of the cost of the war. . . It's the wrong war, in the wrong place at the wrong time.

5. Para Fox News.

Question: But isn't it, in a realistic political sense going to be a much harder case to make to voters when you have that extraordinary mug shot of Saddam
Hussein...looking like he's been dragged into a police line-up?
Kerry: Absolutely not, because I voted to hold Saddam Hussein accountable. I knew we had to hold him accountable. There's never been a doubt about that. But I also know that if we had done this with a sufficient number of troops, if we had done this in a globalized way, if we had brought more people to the table, we might have caught Saddam Hussein sooner. We might have had less loss of life. We would be in a stronger position today with respect to what we're doing. Look, again, I repeat, I have always said we may yet even find weapons of mass destruction. I don't know the answer to that. We will still have to do the job of rebuilding Iraq and resolving the problem between Shias and Sunnis and Kurds. There are still difficult steps ahead of us. The question that Americans want to know is, what is the best way to proceed? Not what is the most lonely and single-track ideological way to proceed. I believe the best way to proceed is to bring other countries to the table, get some of our troops out of the target, begin to share the burden.

6. A última das declaracións foi a que deu pé á realización do spot, que veu a reforzar o argumento de que Kerry era un político flip-flop que cambiaba o seu argumentario dependendo das circunstancias. Esta declaración foi un intento de explicar outra polémica desta campaña.

Máis info en FactCheck.org

Stand By Your Ad

Os políticos que se presentan ás eleccións (polo menos ás presidenciais) nos EEUU están obrigados por lei a identificarse como responsables das mensaxes que emiten. Esta lei aprobouse, entre outras razóns, para rebaixar o ton negativo das campañas e os ataques entre candidatos.
Estes son algúns exemplos que serviron para xustificar a mensaxe negativa que as precedía:

Lieberman: "I approve this message because leadership means doing what's right."
Dean: "I approved this ad because I think it's time for Democrats to be Democrats again."
Kerry: "I approve this message because it's time to do what's right for America"
Gephardt: "I'm Dick Gephardt, and I approve this message because it's time we did what's right."
Clark: "I approve this ad because deep down we are all patriots."
Edwards: "I approve this message because together, you and I can change America and make it work for all of us."

Hai outras nas que os asesores de comunicación empregaron a creatividade para evitar que as mensaxes de aprobación lles quitaran efectividade ós mensaxes negativos:

Kucinich: "Do I approve this commercial? You bet."

O e-mailing na comunicación política

Personalización. O máis importante é contar cunha base de datos actualizada e ben organizada que permita:
- Dirixirse ó receptor polo seu nome e involucralo na comunicación coa finalidade de conseguir unha resposta pola súa parte.
- Segmentar os contactos en función da interación coa organización, separando os usuarios que responderon a anteriores campañas e os que non o fixeron, dous públicos moi diferentes e con necesidades de atención tamén diferentes.
- Utilizar o nome do candidato como remitente

Creatividade. Cada día multitude de e-mails saturan as bandexas de entrada. A saturación, especialmente en campaña electoral é un dos principais problemas na comunicación. En moitas ocasións bórranse sen sequera abrilos, polo que a mensaxe debe ser atractiva desde o propio asunto, que vai ser o primeiro que se atope o usuario, Por suposto o contido tamén, xa que de non ser interesante, o receptor nin se molestará en lelo. Coidar a comunicación para evitar que se converta nunha experiencia insatisfactoria para o receptor (fallos técnicos, descargas imposibles...).

Planificación. O e-mailing é unha ferramenta máis, polo que debe responder a unha estratexia planificada, cunha calendarización para evitar abusar do formato. Saber atopar o momento axeitado para aumentar as posibilidades de éxito.

Outros aspectos a considerar:
- Fomentar a viralidade
- Facilitar ó usuario a información sobre os pasos a seguir para darse de baixa da base de datos
- Engadir links á páxina web principal ou ó blog do candidato

Artigos relacionados:

Decálogo para un e-mailing eficaz Comando efe
Doce reglas para optimizar los newsletters Marketing directo

Se quemará en el infierno

"Yo soy la única que puede gobernar mi país porque conozco Occidente, porque quiero el progreso. Por eso muchos me quieren muerta; pero quien asesine a una mujer se quemará en el infierno" Benazir Bhutto

POLÍTICAS. Mujeres protagonistas de un poder diferenciado

"Este libro recoge artículos sobre Condoleezza Rice, Nancy Pelosi, Hillary Clinton, Cristina Fernández, Michelle Bachelet, Ségolène Royal, Pratibha Patil y Benazir Bhutto en el excepcional período, para las mujeres políticas en el mundo, 2006-2008. Se trata de artículos sobre sus estrategias de comunicación, su personalidad y su manera “diferente” de hacer política en contextos dominados fuertemente por clichés y estereotipos machistas, sexistas y discriminatorios"

Está dispoñible para a descarga en pdf na web da editorial (a mesma que editou La gran guía de los Blogs ou El poder de las redes, tamén dispoñibles para a descarga libre en pdf) e na web do autor.

Gutiérrez-Rubí, A. (2008), Políticas. Mujeres protagonistas de un poder diferenciado, Ediciones del Cobre, Colección Planta29. Acceso libre na web.

Congreso ACOP

A recentemente creada Asociación de Comunicación Política (ACOP nas súas siglas) celebrará o seu congreso fundacional os vindeiros 8 e 9 de maio en Madrid.
Os promotores e socios fundadores de esta asociación son persoeiros importantes no terreo da comunicación política tanto a nivel académico como profesional: Juan Benavides, Fermín Bouza, María José Canel, Gabriel Colomé, Pere-Oriol Costa, José Luis Dader, Fermín Galindo, Mario García Gurrionero, Josep Gifreu, Fancesc Pallarés, Javier Del Rey, Xavier Roig, José Rúas, Víctor Sampedro, José Luis Sanchis e Karen Sanders.
Aínda non podo vincular a súa web porque está en proxecto. O programa mestura conferencias, presentación de investigacións, mesas redondas, coa presentación de Estudios de Comunicación Política (Libro del año 2008) e do monográfico de Telos de xaneiro La investigación en Comunicación Política. Tendencias, problemas y retos. Ademais hai unha recepción no Ayuntamiento de Madrid e no Palacio de Cibeles. Os socios de ACOP tamén farán unha visita á Moncloa e celebrarán a súa primeira Asemblea Xeral.
O día 9, das 16.00 ás 17.00 concentrarase o maior número de aportacións galegas neste congreso, coas conferencias de Silvia García Mirón e Emma Torres; ademais da que vai presentar Xosé Rúas e na que eu colaborei: Publicidad política negativa: nuevos recursos para la vieja propaganda.
De momento esta asociación pinta moi ben e os ánimos dos seus fundadores son os de facer un proxecto interesante para os investigadores e os profesionais deste ámbito. Esperaremos a ver que novidades chegan desde o congreso fundacional.

Primarias no Partido Popular?

Un rumor que cada vez sona con maior forza. Empezou a comentarse nos medios e na rede como unha broma ou unha posibilidade remota, pero agora son os propios afiliados do PP os que se unen para propoñer a elección do candidato en eleccións primarias. A iniciativa parte do Partido Popular do distrito de Salamanca, que colgaron unha web (http://www.primariaspp.com/) na que explican o que son este tipo de eleccións e as razóns polas que fan esta proposición. "Vivimos un momento donde el Partido y los electores están disociados" ou "Cualquier demócrata sólo verá efectos positivos en las primarias" son algúns dos argumentos esgrimidos ante a proximidade do congreso de xuño, no que se vai decidir o futuro líder do partido. É un feito que nunca aconteceu no PP e para o cal sería necesario reformar os estatutos da organización. Se en realidade prospera esta proposta, a guerra Aguirre vs Rajoy será dura (mais) e poderemos estudar e comentar as estratexias negativas (que as vai haber) entre ambos candidatos. As loitas internas dan moito xogo para a publicidade negativa.

Elecciones y nuevos canales de comunicación política

Ó finalizar a miña comunicación sobre advergaming e comunicación política en iEnter, o moderador da mesa na que estaba participando, Ramón G. Sedó, propuxome un artigo que complementara o monográfico "Elecciones y medios de comunicación" que estaban preparando para o Portal de Comunicación.
Eu quería pasarme unha fin de semana de relax en Barcelona, pero por suposto que non ía dicir que non! O resultado foi Elecciones y nuevos canales de comunicación política. Gustaríame destacar dúas afirmacións deste artigo:

"Los partidos políticos se convierten en marcas, los diferentes candidatos en productos y las campañas de comunicación en los nuevos medios no se ciñen
únicamente a épocas de precampaña o campaña electoral, sino que comienzan mucho
antes con la intención de crear una imagen de marca"

"Internet y los nuevos medios que despuntan como nuevos soportes para la comunicación política deben estar totalmente integrados en las estrategias de comunicación de las organizaciones políticas porque para llegar a las llamadas generaciones supercomunicadoras, las que integran totalmente en su vida diaria las nuevas tecnologías, es necesario organizaciones políticas también supercomunicadoras"

Navegando pola web atopeime que os autores de Lluvina News, que non coñezo, engadiron o meu artigo (en català) no seu blog.

QUERO SER PRESIDENTE

Para abrir esta nova sección de reseñas no meu blog, nada mellor que este libro de comunicación política. Non só porque é do meu titor da tese, senón porque é un libro diferente. Collín o libro con curiosidade, disposta a botarlle unha ollada por encima e parándome a ler unicamente os capítulos mais interesantes, pero cando comecei non puiden deixar de ler.

Directo e con moito humor e ironía, Rúas debulla o panorama político e o traballo do asesor de comunicación dunha forma moi amena e mordaz. Consegue ser un bo manual das claves da comunicación política (que é o que se pretende) pero cunha gran sinceridade e chamando ás cousas polo que son. Aínda que sen caer no sensacionalismo e sen danar a imaxe pública de ninguén.

Se os políticos aspirantes a alcaldes, conselleiros, concelleiros, deputados, senadores, e por suposto presidentes, se atopan con este libro, daranse conta da importancia da comunicación e da estratexia para unha campaña política de éxito.

Comparto co autor a visión da campaña electoral como un xogo de rol e estratexia, na que o dispor dun bo asesor de comunicación é fundamental. Por eso me atrevo a pronogsticar que se os lectores do libro son políticos, gracias a Rúas, nos vindeiros anos van a aumentar o número de asesores de comunicación que contraten as súas organizacións. (Esto tamén é un perigo, xa que a competencia poderá volverse cada vez máis perigosa).

Rúas Araújo, X. (2008), Quero ser presidente. Claves de comunicación política, Santiago de Compostela, Alvarellos Editora.

Pódese mercar na web da editorial

Se cando era pequena lía as aventuras de Flanagan e quería ser detective, agora que lin este libro... (non, non quero ser presidenta), quero traballar en comunicación política.

Fight errorism boot Bush!

Descubrín os Unemployed Philosophers Guild ó voltar dos Estados Unidos e poñer no navegador a dirección que aparecía en dúas caixas de caramelos que me comprara na tenda Newbury Comics en Boston.

Foi nesta tenda onde me dei conta de que había estadounidenses que compraban merchandising crítico co sistema capitalista e cos gobernantes do país. Esto tiña que significar que habia estadounidenses críticos co sistema e co goberno do país, por incrible que poida parecer desde este lado do Atlántico.

Despois de botar un vistazo á web, puiden deducir e traducir que era algo así como unha plataforma de artistas-filosofos ou filosofos-artistas que comercializan todo tipo de artigos con mensaxe e humor. Unha parte dos beneficios que obteñen van destinados a organizacións sen ánimo de lucro que defenden distintas causas. Dependendo do que compres, os teus cartos van destinados a algo diferente que explica a propia información do producto. Por exemplo como apoio ás causas e candidatos demócratas (cando compras un boneco de Bush) ou a unha asociación de mulleres afganas (cando compras un calendario).

Recursos Renovables

"Los políticos actuales no tienen la voluntad pero, por suerte, los políticos son un recurso renovable" Al Gore en Una verdad incómoda

Neste caso referíase á vontade de loitar contra o cambio climático, pero é un bo simil que serviría para moitas outras situacións. Gustame.

[nº 0]

O máis dificil de empezar un blog é escribir o primeiro post. Eso unha vez que teñas pensado xa sobre o que vas escribir. A min costoume atopar un sentido para escribir un blog propio, tiña que ser un blog que me servise para algo, un blog util para min. Porque para matar as ganas de escribir públicamente xa teño os blogs en común.

Así que este vai ser un blog de autoaxuda, un espazo de traballo onde ir recopilando información que me interesa para facer o DEA (a entregar en xuño) e para a futura (ou futurible) tese doutoral. Por eso vou falar de comunicación (básicamente da comunicación política) e tamén de novas tecnoloxías. Pois estes son os temas que van a centrar a miña investigación dos próximos anos: o emprego das novas tecnoloxías na comunicación política negativa. Apaixoante... Pois si... para min si que o é!